To  nie będzie zwykły dziennik wyprawy,  czyli Nototenia i wyprawa z Maćkiem.

Pełna fotorelacja: tutaj

 
Jest ostatni dzień safari. Jak codziennie, cała grupa poszła na nocne nurkowanie. Cudem jakimś udało mi się dostać do laptopa, chcę spisać dla Was tę relację zanim kosmoburgeria ostatecznie opanuje mój mózg…

Choroba jest podstępna i łatwo jest przeoczyć pierwsze syndromy. Ale w momencie, w którym łapiesz się na  tym, że leżysz na pokładzie łodzi, grając karty o malowanie paznokci na czerwono zamiast ubierać się na czwarte tego dnia nurkowanie, to ‘wiedz, że coś się dzieje’…

Zaczyna się niewinnie. Znajdujesz w Internecie interesującą wyprawę na safari nurkowe w Egipcie z Nototenią. Zastanawiasz się krótko, wchodzisz. Pakujesz się i sądzisz, że wiesz co się zdarzy. Cóż, nic bardziej błędnego..

Nurkowanie zajmuje cały dzień. Na szczęście. Kiedy wychodzisz  z wody, oszołomiony, zmęczony, nieziemsko szczęśliwy po seansie fruwania po najpiękniejszych ogrodach świata, masz nadzieję, że ta chwila będzie trwała wiecznie. Marzysz o tym, żeby przedłużyć w nieskończoność stan nieważkości, płynnych ruchów, braku jakichkolwiek problemów.  I jeszcze te widoki: ostre różnorodne kolory przeplecione z różnymi odcieniami szarości i błękitu, chaotyczny ruch  małych stworzeń współwystępujący z majestatycznym bezruchem wielkiego błękitu.

Wychodzisz z tego raju i natychmiast porywa cię wir zdarzeń intensywny jak na egipskim bazarze. Szwajcarska Obsługa egipskiego  jachtu wyciąga cię z wody, zdejmuje z ciebie ekwipunek; dla osób nieposiadających kamerdynerów wrażenia są konfudujące: na początku wydaje ci się to przesadne, a już po pół dnia nie możesz się bez tego obejść.

Rzeczy i spraw, bez których już nie będziesz mógł się obejść, jest więcej. Na końcu wyprawy panicznie zastanawiasz się jak dotąd mogłeś żyć bez awantur Antonia i jego fantastycznego uśmiechu,  bez Frankiego, którego cieple spojrzenie warte jest wszystkich drinków świata, bez dowcipów Jacka, Pauliny zarzucającej długimi miedzianymi włosami, Madame Ani bez której żadne safari nie ma szans być kompletne…

Usiłujesz zapamiętać na potem gorący wiatr, plażę ze śladami żółwi, zachód słońca na pełnym morzu, gwiazdy …  Od ugrzęźnięcia w romantycznej depresji na szczęście ratuje cię  lodówka dobrze zaopatrzona w płyny i kosmoburgeria, która w trybie przyspieszonym pożera zdolność refleksji.

Kasia Reinfuss

Ludzie, pasja, przygoda!